zaterdag 16 april 2016

Routeplanner

☆♡
ik ga op reis en ik neem mee
koffers vol liefde
regenboog herinneringen
een hart vol hoop


ik ga op reis en ik laat achter
rugzakken verdriet
een composthoop ergernis
vuilniszakken woede

ik ga op reis vol vertrouwen
reisdoel en datum onbekend
ik laat los, laat gaan
maak beide handen vrij
en geef me over

tijd is mijn metgezel
eeuwigheid het landschap

  ☆♡

donderdag 24 maart 2016

routeplanner


Tikje morbide,  maar de naakte waarheid hoeft niet verbloemd te worden. 
Zeker op Goede Vrijdag niet.

○ • ○ • ○ • ○ • ○ • ○ • ○

alles in orde
onder de motorkap 
-chassis onherstelbaar

niet repareerbaar 
vlees dat van de botten rot
-onherstelbaar verval

laatste traject komt in zicht
reisdoel bijna bereikt


○ • ○ • ○ • ○ • ○ • ○ • ○ • ○

zondag 20 maart 2016

Levenswerk

♡ ♡ ♡ ♡ ♡

De Wijze weefster spreekt.
♡  ♡ ♡
“Ik overzie mijn werkveld, een rommelige wirwar van losse draden.  Pas wanneer de laatste draden zijn geknoopt, de losse eindjes afgehecht en het werk afgerond, mag ik het werk omdraaien.
Dan ontvouwt zich de kleurrijke, weliswaar grillige maar desalniettemin passende samenhang van het weefsel.
Het patroon. De unieke, totale schoonheid van de bovenkant.”

♡ ♡ ♡

Losse draden.

Vriendschappen worden in dankbaarheid en liefde afgerond.  Afscheid heelt en troost.
♡ 
Levenslang getorste religieuze,  spirituele  en zingevingsvragen beantwoorden zichzelf en elkaar. Tonen het gezamenlijk kader dat mijn leven heeft vormgegeven, omlijst en gedragen.
♡ 
Een selectie uit tientallen jaren creativiteit mondt uit in een  expositie. Voor mij de laatste,  voor het huis waar ik nu woon de eerste van wat hopelijk een lange reeks zal worden.

♡  ♡  ♡

De cirkel nadert haar voltooiing. Nog even en het resultaat mag zich tonen.

♡  ♡  ♡  ♡  ♡



dinsdag 8 maart 2016

Momentopnames


~ . ~ . ~ . ~ . ~

Zorgconversatie

~ . ~ . ~ . ~ . ~

'Goedemorgen mevrouw X.'    
('.....')
'Wat willen WE eten?'   
('.....')
'UW brood ligt in de huiskamer in de koelkast, welk beleg wilt U?'       
('.....')
'Hoe zal ik het voor JE snijden?'  
('.....)

~ . ~ . ~ . ~ . ~

"Wil je mijn verband iets verder doorschuiven?"
    --'WIJ zijn dat anders gewend, zo te zien ligt het goed.'--
"Wat IK voel kun jij niet zien."
    --'Oké ik schuif het nog iets gladder maar dan moet het ook goed zijn. En niet zelf meer frunniken dan wordt het alleen maar erger.'--

{(...ja juf...)}

~ . ~ . ~ . ~ . ~

"Ik voel me elke keer zo'n zeur als ik lig te klagen dat alles pijn doet tijdens de zorg. Is niet persoonlijk naar jou bedoeld.
Zo moeilijk uit te leggen. Ik wil niet eindigen als een oud zeurwijf."

... 'WIJ begrijpen heus wel hoe moeilijk het voor U is, maar voor ONS is het ook niet makkelijk om zo te werken. WIJ willen u zo goed mogelijk helpen en zo weinig mogelijk pijn doen.' ...

~ . ~ . ~ . ~ . ~

Afhankelijk.
Overgeleverd.
Patstelling.

~ . ~ . ~ . ~ . ~

dinsdag 12 januari 2016

☆ ☆ ☆ ☆ ☆


☆ ☆ ☆

het decor vervaagt
geen plaats meer voor decorum
wanneer het doek valt

acteur onzichtbaar 
alle opsmuk afgelegd
naakt en kwetsbaar 

langzaam verglijden 
van de dagelijksheid
naar de horizon 

lauwerkrans verdort
maar in het liefdevol hart
leeft herinnering 


☆ ☆ ☆



maandag 28 december 2015

Het jaar uitluiden.



*****

Gisteren publiceerde ik een bericht over tijd,  een onderwerp dat naadloos aansluit op mijn huidige situatie. Het concept hiervoor dateert van 4-12-2013, daarom is het helaas bij die datum gepubliceerd. Daarom verwijs ik je naar die datum voor mijn afsluiting  van 2015.

 Een mooie jaarwisseling en alle goeds gewenst voor 2016. Gebruik je tijd zorgvuldig, voor je het weet is ze op.


maandag 9 november 2015

mistgedichten


☆ ☆ ☆ ☆ ☆



☆ ☆ ☆

versluierd leven 
raden waar de wereld is
tastende handen 

ganzen vliegen over 
geen hand voor ogen en toch -
ik hoor ze, zie niets, zwijg

besmuikte zon 
knipogend door de mist
alles komt goed 

☆ ☆ ☆



☆ ☆ ☆ ☆

nee ik zie geen elf
geen trollen of kabouters 
toch wachten bos en ik op sprookjes 
in de mist verstopt

☆ ☆ ☆ ☆




☆ ☆ ☆ ☆ ☆


*foto's Selma Renting-Borst

zaterdag 31 oktober 2015

werk in uitvoering

Nieuw:

*de mogelijkheid om automatisch per email geïnformeerd te worden bij elk blogbericht. Linkerkolom bovenaan.

*schoonheidsfoutje: de lay-out is weggevallen. Ik zoek een oplossing.

zondag 18 oktober 2015

perpetuum immobile

☆ ☆ ☆ ☆ ☆


behoedzaam klimmen
eindeloos  verre top
onbereikbaar doel

voeten verschuiven
houvast wordt onzeker
lawines ontstaan 

rollende stenen
verschuiven wordt glijden 
geen houden meer aan


☆ ☆ ☆ ☆ ☆



dinsdag 6 oktober 2015

inburgeren


☆ ☆ ☆


☆ ☆ ☆ ☆ ☆

"Als je zo heerlijk mijn benen in de olie zet wil je dan meteen mijn voet meenemen?  Voorzichtig zodat het niet brandt? Je hebt zachte warme handen." 
Ik hoor mezelf praten en realiseer me dat ik automatisch de hier gangbare  taal gebruik. Na een aantal maanden heb ik me kennelijk aangepast.

Verpleegkundigen en verzorgenden, hoe ze onderling ook verschillen  -empathisch of onpersoonlijk, vrolijk, neutraal of soms mopperig al naar gelang het uur van de dag, gehaast of rustig en rustgevend --  hun beroepsjargon is hetzelfde."WE gaan eerst even gezicht en handen opfrissen, dan de benen en als laatste doen WE 'het onderkantje'."                               WE wil zeggen: ZIJ wast, verzorgt en verricht de noodzakelijke verzorgende of medische handelingen, IK onderga, ontspan en adem diep door als dat lukt, verdraag pijn -of niet-. Na afloop wil ik slapen tot de situatie weer draaglijk is.

Onze gespreksstof is niet erg gevarieerd. Meestal gaat het over de 5 P's:
Pijn, Pillen, Problemen, Pies en Poep. Soms is er tussendoor tijd voor een persoonlijk gesprekje.Over kind/eren,  honden, natuur,  kunst, boeken, hobby's. Nooit diepgaand want daartoe ontbreekt de tijd.                                                                                                                   Een 'echt' bezoek levert gelukkig meer interessante gespreksstof en persoonlijke betrokkenheid. Wat ben ik blij met lieve familie, vrienden en anderen die het aandurven voorbij dit zieke lijf te kijken. Die MIJ aanspreken en niet de zielige zieke in haar verpleegbed.  -- Zielige zieke ben ik vaak genoeg, maar bij voorkeur niet met publiek erbij. Tenzij het op dat moment niet anders kan. 

 Als ik mopper omdat de wifi weer is uitgevallen krijg ik wel eens de reactie :                "Internet u dan? Op uw leeftijd...?"                                                                                                       Ja zuster, ik internet wanneer het lukt. Internet is een extra raam naar de echte wereld,  waar ik niet meer actief ben.                                                                                                                       Nee zuster, ik verveel me voor geen meter zolang ik via wifi op mijn telefoon detectives cultuur documentaires en dergelijke kan kijken. Want mijn mogelijkheden om te tekenen schilderen etsen en quilten zijn een voor een verdwenen.  Schrijven, een enkele illustratie EN internetcontactenn, dat is nog mogelijk. Dus mopper ik als de wifi weer eens uitvalt.           "Tot nu toe was dit een psychogeriatrische afdeling, niemand had behoefte aan Internet. MAAR om de glasvezel door te trekken tot dit gebouw is toestemming al aangevraagd."

Hiep hoera, daar zal ik posthuum vast veel gebruik van maken, maar voorlopig blijft de situatie dus onveranderd.

Hoe is het leven in een verpleeghuis? In ieder geval voor mij het best haalbare, ik kan 24/7 bellen om hulp en er wordt voor me gezorgd. Ondanks het rigide regeringsbeleid heerst hier nog geen verwaarlozingscultuur. Ik ben niet in de riante positie om de klok rond een inwonende verpleegster te betalen zoals Agatha Christie- boeken.  

Leuk? Eigen baas in eigen huis is fijner. Leuk is hier geen passende term.                 Noodzaak? Beslist. Rustig is het ook, geen drukke straat op trottoirbreedte naast mijn bed, geen gedraaf en onrust in de wandelgangen.                                                                   Veelzijdig?  Jazeker,  iedere dag contact met mensen van allerlei slag en uit verschillende landen en culturen. Saai is het dus nooit.

Het vraagt wel aanpassing, van mijn kant én van de verpleegkant. Het blijft werken aan een goed samenspel. Zodat WIJ de problemen samen kunnen aanpakken. Dan klopt dát in elk geval wel.