Waterval

*

*

klacht van een reiziger, op een bankje tegenover  het station

Wat heb ik een hekel aan reizen per trein. Dat is iets van de laatste jaren, vroeger had ik een onbeperkt treinabonnement en bereisde het hele land vrijuit van station naar station, van provincie naar provincie, met schouderophalen profiterend van elke vertraging zolang ik maar een boek bij me had. Als ik een stiltecoupé kon bemachtigen maakte het me zelfs niet uit in wat voor trein ik zat. Meestal was het trouwens een boemeltje vanwege....
bezoeken aan familie, vrienden of een of ander streekmuseum.

Het overkwam me meer dan eens dat ik, glijdend en schuivend op een plastic-achtige bank in een lawaaiige coupé vol pubers, studenten of forensen mijn station van bestemming ongemerkt passeerde, zodat ik dezelfde rit retour moest maken en één keer pas na hotelsluitingstijd aankwam op het afgesproken adres.

Vroeger dus, toen de treinportalen altijd naar urine stonken, wat zich vooral opdrong bij stilstand van de trein maar tevens inhield dat ik zelf ook gebruik kon maken van deze voorziening. Weliswaar met de neus dichtgeknepen maar toch, het duurde nooit lang  en het kón.

*

*

Nu zijn in alle korte-afstandstreinen de toiletten afgeschaft, de geur die er hangt is minder penetrant en veel aangenamer, maar ondanks de donzige bekleding van de nieuwe stoelen, die niet meer aanvoelen als plastic, reis ik toch bij voorkeur niet meer per trein omdat dat betekent dat ik standaard voorzien moet zijn van een plaszak en regelmatig een stille hoek moet zoeken die er nooit is. Want het aantal passagiers per vierkante meter is fors toegenomen. Ook is heus niet op elk overstapstation een wc en als die er wel is, mis ik de aansluiting.

Alleen nog maar korte ritten, daardoor geen plasnood, en geen toiletten meer nodig? 

Onzin, ik ben vast niet de enige zeikerd.

*

*